یکی از شاخص های رایج جهانی برای اندازه گیری پیشرفت های اقتصادی کشورهای گوناگون، شاخص های توسعۀ انسانی است.
مؤلفه هایی نظیر میزان امید به زندگی در بدو تولد، میانگین سال های تحصیل، سرانۀ درآمد ناخالص ملی و شاخص های نابرابری تشکیل دهندۀ شاخص توسعه انسانی است.
علاوه بر این، مؤلفه هایی نظیر نرخ باروری، نابرابری های جنسیتی، دسترسی به آب آشامیدنی سالم، بهداشت عمومی، شاخص های فقر و پایداری محیطی (مثل انرژی های تجدید شونده و فسیلی، کاهش آلاینده های محیط زیست و گاز های گلخانه ای، نقصان منابع طبیعی و تغییرات نواحی جنگلی)، در گزارش های توسعۀ انسانی منعکس می شود.
انرژی های تجدید شونده و فسیلی، کاهش آلاینده های محیط زیست و گازهای گلخانه ای ،نقصان منابع طبیعی و تغییرات نواحی جنگلی
اگر معیارهای اندازه گیری رشد اقتصادی، یعنی رشد تولید ناخالص داخلی را با معیارهای اندازه گیری نابرابری درآمدی و نیز سایر شاخص ها نظیر شاخص امید به زندگی، میزان سواد و یا شاخص های مربوط به بهداشت، ترکیب کنیم، تصویر کامل تری از پیشرفت اقتصادی یک کشور به دست می آوریم.
شاخص توسعۀ انسانی (HDI) تصویر بهتری از پیشرفت کشور ارائه می دهد، چون شاخص توسعۀ انسانی (HDI) ترکیبی از شاخص هایی نظیر تولید ناخالص داخلی (رشد) و امید به زندگی، میزان سواد و یا شاخص های مربوط به بهداشت (توسعه) است. از این رو تصویر بهتری از پیشرفت کشور ارائه می دهد.